ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان
ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان محدودیت ها و قوانین باید به گونه ای متناسب با سن و سطح رشد کودک بیان شود و در هنگام اجرا باید یک نگرش ثابت و پایدار نشان داده شود.(رشدنوزاد)
وقتی برای هر موقعیتی محدودیتی تعیین می شود، باید اطمینان حاصل شود که اظهارات واضح، قابل درک و در چارچوبی خاص برای آن موقعیت هستند.(کودک)
قوانین، محدودیت ها، ممنوعیت ها…(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
مرزها جایگاه مهمی در زندگی ما دارند. در حالی که در صورت عدم استفاده صحیح باعث نقض فضای شخصی و مشکلات ارتباطی می شود، در صورت مدیریت صحیح نقش شفابخشی در روابط دارد. محیط خانواده که بازتاب زندگی اجتماعی از سنین پایین است، نقش عمده ای در شکل گیری افکار و رفتارها دارد. محدودیت هایی که والدین برای فرزندان خود در محیط خانواده تعیین می کنند به آنها کمک می کند تا به سرعت با هنجارهای اجتماعی در بزرگسالی سازگار شوند، از مرزهای خود در روابط خود محافظت کنند و پیامدهای انتخاب هایی را که انجام می دهند تحمل کنند.
متوقف کردن! این کار را نکن! نه!
آیا این عبارات واقعا کاربردی هستند؟ کودکان به طور طبیعی تمایل دارند که تمام تلاش خود را برای عبور از محدودیت ها انجام دهند. این همیشه نشان دهنده این نیست که کودک مشکلی دارد. در حالی که تعیین حد و مرز حتی در روابط بین بزرگسالان بسیار مهم است، کلمات “بس کن، نکن، نه” می تواند برای کودک آسیب زا باشد. بنابراین، هنگام تعیین محدودیت برای کودکان باید از چه زبانی استفاده کرد؟(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
توافق والدین بین خود در مورد مرزها
محدودیت ها و قوانین تعیین شده باید به گونه ای متناسب با سن و سطح رشد کودک بیان شود و در هنگام اجرا باید یک نگرش ثابت و پایدار نشان داده شود. مهم این است که مادر و پدر هنگام تعیین حد و مرز توافق کنند و حتی اگر هم موافق نیستند، هر دو باید پاسخ مشترکی بدهند بدون اینکه موضوع بحث در حضور کودک باشد. بنابراین، اقدامات احتیاطی در برابر احتمال دستکاری کودک در این وضعیت در آینده انجام خواهد شد. در عین حال از ظاهر شدن شما به عنوان والدینی بی تصمیم و ناسازگار در برابر کودک جلوگیری می کند. مثلا؛ وقتی پدر کودک به کودکی که میخواهد شکلات بخورد قبل از شام شکلات میدهد، با وجود اینکه مادرش میگوید نه، نه تنها اقتدار والدین را در نظر کودک تضعیف میکند، بلکه باعث میشود کودک به این روش متوسل شود. آینده برای رسیدن به آنچه می خواهد کاری که در چنین معضلی باید انجام شود این است که سعی کنیم استرس عاطفی، روانی و جسمی را که ممکن است فرزندان مادر و پدر تجربه کنند، به حداقل برسانیم. بنابراین، ثابت قدم بودن والدین در تعیین محدودیت برای کودک باعث می شود کودک احساس امنیت بیشتری کند و همچنین سطح اضطراب و استرس را کاهش می دهد.(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
کودکان ممکن است روش های زیادی را برای زیر پا گذاشتن مرزهای تعیین شده توسط والدین خود اتخاذ کنند. با این روش ها، موضع مصمم و روشن والدین به گونه ای است که گویی مورد آزمایش قرار گرفته اند. اگر موضع روشن والدین مختل نشود، فرزندان عزم والدین خود را می بینند و با اطمینان از این نگرش، از آزمایش آنها دست می کشند. کودکان در تمام مراحل رشد به یادگیری رفتار صحیح ادامه می دهند. در طول فرآیند یادگیری، خواستههای کودکان، محدودیتهای تعیین شده بسته به این خواستهها، مخالفتها و پذیرشهایی که پیش میآید همچنان والدین را با مضامین مختلف مواجه میکند.
دکتر گری لندرث (2012) که سهم بزرگی در توسعه بازی درمانی کودک محور داشته است، اغلب رویکرد تعیین محدودیت برای کودکان را در سه مرحله به شرح زیر بیان می کند.
روش D-S-S(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
پذیرش عاطفه: والدین احساسی را که فرزندش در آن لحظه احساس می کند تشخیص می دهد و آن را به کودک منعکس می کند و به او پیام می دهد که آن را درک می کند. باید توجه داشت که آنچه در اینجا پذیرفته می شود نه رفتار بلکه احساس تجربه شده در آن لحظه است. زیرا کودکان و در واقع بزرگسالان نمی توانند انتخاب کنند که چه احساسی داشته باشند. احساسات تجارب درونی هستند که به طور غیرقابل کنترلی احساس می کنیم و خارج از کنترل ما ایجاد می شوند. بنابراین والد با به زبان آوردن عواطف فرزندش با رویکردی پذیرنده و درک، جو روانی مورد نیاز فرزند خود را برای مدیریت شدت هیجانات خود فراهم می کند. در اینجا بسیار مهم است که والدین موضوع را با جمله ای حاوی عبارات «می دانم، می فهمم، می بینم» از لحاظ ابراز همدردی با کودک شروع کنند. علاوه بر پذیرش احساسات کودک، باید پذیرفت که آیا وقتی چیزی را می خواهد یا زمانی که نمی خواهد آن را نمی خواهد. گاهی ممکن است خواسته ها و افکار کودک مانند احساسات تحت کنترل او نباشد.
تعیین مرزها و صحبت در مورد مرزها: هنگام تعیین حد و مرز در مورد هر موقعیتی، باید اطمینان حاصل شود که عبارات واضح، قابل درک و در چارچوبی خاص برای آن موقعیت هستند. عبارتی که هنگام تعیین حد و مرز به کار می رود نباید در ذهن کودک علامت سوال بگذارد که کدام رفتار مناسب و کدام رفتار نامناسب است. جمله مرزی که مستقیماً به موضوع مربوط می شود را باید با رویکردی واضح و جدی در قالب جمله ی سوم مفرد با بیان کلی که برای همه صدق می کند.
در نظر گرفتن این سه مرحله با مثال کودکی که می خواهد قبل از شام شکلات بخورد:
احمد، می دانم که می خواهی این شکلات را همین الان بخوری. شما شکلات را خیلی دوست دارید و ناراحت هستید که نمی توانید آن را در حال حاضر بخورید، فهمیدم (جمله ای که به صورت شفاهی نشان می دهد که شما احساس خود را درک می کنید و احساس را تأیید می کنید)
اما وقت شام است و می خواهیم سفره را بچینیم، هنوز وقت دسر نرسیده است. (یک جمله مرزی واضح در مورد موضوع)
در صورت تمایل می توانید کمی سالاد بخورید تا سفره آماده شود یا کمک کنید تا سفره را بچینم. بعد از شام هم می توانید شکلات بخورید. (یک یا چند جمله گزینه های جایگزین را ارائه می دهد)
اگر آنها گزینه های پیشنهادی ما را نپذیرند، چه خواهیم کرد؟(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
اگر همه گزینهها رد شوند، باید به ارائه گزینههای جدید و بحث درباره پیامدهای تصمیمگیری ادامه داد.(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
مثلا:
احمد، اگر ترجیح می دهید قبل از شام شکلات بخورید، فردا آن را نخورید. اگر بعد از غذا شکلات میل کنید، هر روز یک شکلات بخورید. حالا کدام را انتخاب می کنید؟
در اینجا میزان شکلاتی که کودک می خورد با انتخاب او مرتبط است. هدف بیانیه بالا آموزش دادن مسئولیت انتخاب های انجام شده به کودکان است. انسان با تصمیماتی که در زندگی می گیرد، خانواده از اوایل کودکی انتخاب هایی که می کند و پیامدهای همه اینها زندگی می کند.
یادآوری مهم(ترسیم مرزها و تعیین قوانین در کودکان)
این مطلب به منظور اطلاع بینندگان توسط مشاور متخصص مربوطه تهیه شده است. توصیه می کنیم در مورد هر موضوعی که در رابطه با سلامت خود یا فرزندتان است با پزشک یا متخصصین در زمینه آموزش و روانشناسی کودک مشورت کنید.