وقتی کودک شروع به راه رفتن می کند چه باید کرد؟ (What to do when the child starts to walk?)
پاهای ریز، نرم و صورتی رنگ یک نوزاد کوچک بسیار زیبا هستند. پاهای ریز بعد از ماه ششم تبدیل به اسباب بازی طبیعی کودک می شوند. او سعی می کند پایش را در دهانش بگذارد، پاهایش را به هم بکوبد… پاهای ما در واقع مهمترین اندام ما هستند زیرا به ما اجازه راه رفتن می دهند. پاهای ما وزن سنگین بدن ما را تحمل می کنند. بنابراین سلامت پا موضوعی است که باید از دوران نوزادی بر آن تاکید کرد. سوالاتی در مورد سالم بودن پاهای نرم کودک ممکن است ذهن شما را به خود مشغول کند.
چه زمانی شکل پای کودک مشخص می شود؟
کف پاهای چاق کلاسیک نوزاد تازه متولد شده می تواند برای والدینی که اولین تجربه خود را دارند علامت سوال ایجاد کند. با این حال، ناهنجاری های مادرزادی به ندرت، به نسبت یک در هزار دیده می شود. سه نوع بدشکلی را می توان در پای نوزادان تازه متولد شده مشاهده کرد. کف پا خمیده، رگ به رگ شده، کف پا خمیده (پشت باز) و کف پای صاف. اگر کودک دارای پاهای خمیده یا نوک پا باشد، این امر به محض تولد مشهود است. صافی کف پا فقط در 2-3 سالگی ظاهر می شود.
قبل از اینکه کودکان نوپا بفهمند که پاهایشان برای راه رفتن مناسب است، از آن برای بیان احساسات خود استفاده می کنند. درست مانند دستان آنها، پاهایشان نیز بزرگترین کمک کننده در تلاش برای درک محیط هستند.
چگونه بفهمیم که او شروع به راه رفتن کرده است؟
کودک شما که ماهیچه هایش در سال اول قوی تر می شوند، اکنون آماده راه رفتن است. اگرچه دوره راه رفتن از نوزادی به نوزاد دیگر متفاوت است، اولین حرکات یکسان است. اضطراب و ترس در چهره نوزادی که به چیزی می چسبد و می ایستد و چند قدم برمی دارد در همه نوزادان مشترک است. پس از مدتی به کارش سرعت می بخشد و قدم ها را یکی پس از دیگری برمی دارد.
چگونه کفش کودک را انتخاب کنیم؟
- در حالی که تلاش های کودک برای راه رفتن ادامه دارد، اعضای خانواده برای انتخاب کفش عجله دارند. او به کفشی نیاز دارد که در این گام های اول پایش را راحت کند. برای خرید کفش لازم نیست منتظر اولین قدم باشید، اما زود پوشیدن کفش چندان سالم نیست. هنگام تلاش برای نگه داشتن سمت راست و چپ، باید یک کفش پاشنه بلند که نرم باشد و مچ پا را بگیرد، خریداری کنید. نوزادی که احساس می کند مچ پایش تکیه گاه محکمی دارد، قدم هایش را راحت تر برمی دارد. کفش انتخابی نباید حرکات کودک را محدود کند و کفش باید با در نظر گرفتن معیارهایی خریداری شود.هرچه قسمت مچ پا بالاتر از کفش باشد، مطمئنتر از جدا نشدن آن است.
- پاشنه باید کم باشد، باید دقت کرد که پای نوزاد کاملاً مناسب باشد.
- چرم کفش باید نرم باشد، شکل آن باید با شکل پاها و انگشتان پا سازگار باشد.
- بین نوک انگشتان پا و جلوی کفش باید حدود 1 اینچ فاصله باشد اما کفش نباید پهن باشد.
- نباید اجازه دهد پا در کفش به عقب و جلو حرکت کند و پا از کفش گره خورده خارج نشود.
- کفش هایی که برای آناتومی پا مناسب نیستند می توانند باعث تغییر شکل های مختلف پا شوند.شما می توانید در طول روز با جوراب های 100% نخی یا پشمی به کودک خود بپوشید. پاهایی که تمام روز در کفش می مانند عرق می کنند و ممکن است گرفتگی کنند. پاهای آنها ممکن است مرطوب شود و باعث آلرژی و قرمزی شود و حتی ممکن است با نرم شدن ناخن ها مشکلات ناخن ایجاد شود. به شرطی که زیاد راه نرود، می توانید با پوشیدن جوراب در حالت نشسته یا خوردن غذا، پاهای کوچک او را راحت کنید. او نباید در تمام طول روز با جوراب راه برود. همانطور که کودک شما بزرگ می شود، او می خواهد مستقل باشد و کفش هایی بخرد که بتواند بپوشد و در بیاورد. اما چنین کفش های بند دار می توانند باعث چرخش پا و مشکلات ستون فقرات شوند. وقتی کودک قادر به راه رفتن باشد، ماهیچه های او به خوبی رشد می کنند، نیازی به قرار دادن موانع روی مچ پای او نیست. کفش های پنجه راحت، نه بلند و راحت را می توان خریداری کرد. کفش های بلند و بلند تا مچ پا به شدت توصیه نمی شود.
نوزادان کوچک اغلب ظاهری صاف دارند. با این حال، صافی کف پا در دوران نوزادی به دلیل وجود بافت چربی اضافی در قسمت داخلی پا در آن زمان ایجاد می شود و ظاهری گمراه کننده است. پاهای 70-80 درصد به حالت عادی باز می گردند. این ظاهر در حدود سه سالگی از بین می رود. در صورت لزوم از نظر پزشک می توان از کفش های ضمیمه دار استفاده کرد. فقط کودکانی که ارتوپد لازم بداند می توانند کفش های ارتوپدی بپوشند. به دلیل رشد سریع پای نوزادان، کفش های آنها باید در فواصل زمانی معین تعویض شود:
بین 1-1.5 سالگی هر 2 ماه یکبار
هر 3 ماه یکبار بین 1.5-2.5 سالگی
2.5-4 ساله هر 4 ماه
4-6 سالگی هر 6 ماه