رشد کلیه های نوزاد در رحم (Development of the baby’s kidneys in the womb)
بزرگ شدن کلیه نوزاد در رحم، هیدرونفروز نامیده می شود. هیدرونفروز نوعی ناراحتی است که برخی از نوزادان در رحم تجربه می کنند. با این حال، کلیه تقریبا نیمی از آنها پس از تولد بهبود می یابند.
بزرگ شدن کلیه چیست؟ چگونه درک می شود؟
در هفته پنجم بارداری، رشد کلیه نوزاد آغاز می شود. در اولین روزهای تولد نوزاد در رحم، کلیه ها و مجاری ادراری از یکدیگر مستقل هستند زیرا شکل های متفاوتی دارند. برای اینکه کلیه فعال باشد، حالب باید با کلیه جمع شود. جوانه حالب با ساختار متانفریک که از آن کلیه تشکیل می شود، جمع می شود.
بنابراین، ساختار کلی کلیه و سیستم ادراری شروع به شکل گیری می کنند. تشکیل ادرار، از هفته 9-10 روز بارداری شروع میشود اگر بزرگی در کلیه وجود داشته باشد، با سونوگرافی تشخیص داده می شود.
“اگر اندازه کلیه تشخیص داده شده در ماه پنجم بارداری بیش از 10 میلی متر و در ماه هشتم بیشتر از 15 میلی متر باشد، به این معنی است که کلیه ها مشکل سلامتی دارند.”
پس چرا کلیه رشد می کند؟
تقریبا نیمی از بزرگ شدن کلیه که در نوزاد در رحم مادر مشاهده می شود موقتی است. بقیه به نقص ساختاری ناشی از عوامل ژنتیکی یا عوامل دیگر بستگی دارد. باید نظارت و کنترل شود.
میتوانیم اختلالات مادرزادی که باعث رشد بیش از حد طبیعی کلیه میشوند را به شرح زیر فهرست کنیم:
- تنگی در محل اتصال کلیه و دستگاه ادراری فوقانی
- ادراری که از کلیه ها به مثانه فرود می آید، به دلیل تشکیل نشدن دفاع پیشگیرانه به کلیه ها باز می گردد.
- تنگی در محل اتصال مجرای ادرار به مثانه
- وجود مشکل در دستگاه ادراری تحتانی در نوزادان پسر که مانع از خروج ادرار می شود
در صورت بزرگ شدن کلیه در نوزاد چه باید کرد؟
اگر در بارداری مشکلی در یکی از کلیه ها وجود داشته باشد، به غیر از نظارت نیازی به انجام کاری نیست.
توجه: اما در صورت رشد در هر دو کلیه، کنترل آب در رحم نوزاد ضروری است. در مراحل اولیه بارداری، یعنی تا هفته هجدهم، در صورت کاهش آب در نوزاد، سیستم رشد ریه تحت تاثیر قرار می گیرد. این ممکن است نیاز به مداخله زمانی داشته باشد که نوزاد هنوز در رحم است.
حتی اگر کلیه های بزرگ شده پس از زایمان به حالت طبیعی خود بازگردند، معاینه کامل پس از زایمان ضروری است. در معاینات باید تصمیم گرفت که آیا مشکل جدی در کلیه وجود دارد یا خیر، در صورت وجود مشکل، محل و اهمیت آن، آسیب وارده بر بافت کلیه به طور دقیق مشخص شود و چه اقدامی باید انجام شود.
اهمیت رشد کلیه و میزان آسیب دیدن کلیه در اثر رشد به سه واقعیت زیر بستگی دارد:
- اهمیت بزرگ شدن کلیه
- رشد تا چه اندازه زیر مجرای ادراری قرار دارد
- خواه انبساط یک طرفه باشد یا دو طرفه
سونوگرافی داخل رحمی در رشد کلیه
اولین عضوی که در سونوگرافی در دوران بارداری با آن مواجه می شود مثانه است. تشکیل ادرار در کلیه ها، 9-10. این باید در عرض چند هفته شروع شود. مثانه هر 20-30 دقیقه پر و با ادرار تخلیه می شود.
به همین دلیل عدم وجود مثانه در معاینات همیشه به معنای وجود مشکل نیست. اگر مدت کوتاهی منتظر بمانید، دوباره پر از ادرار می شود و به این ترتیب می توان آن را مشاهده کرد. اگر پس از مدتی مثانه هنوز قابل مشاهده نیست، می توان دو فرض را مطرح کرد. اول از همه، اگر انسداد وجود داشته باشد، ادرار نمی تواند به مثانه برسد. دلیل دوم این است که ممکن است به هر دلیلی مثانه تشکیل نشده باشد.
“کلیه ها را که می توان ابتدا در هفته 14 مشاهده کرد، در هفته 16 تا 18 با سونوگرافی قابل تشخیص است. در این زمان، مایع داخل رحمی حاوی نوزاد نیز باید اندازه گیری شود. کاهش مایع داخل رحمی نشان دهنده انسداد در سیستم ادراری است.”
آیا بزرگ شدن کلیه می تواند خود به خود انجام شود؟
در برخی از نوزادان، ممکن است در هفته های آخر بارداری یا پس از تولد ناپدید شود.
هنگامی که رشدی در کلیه نوزادان آنها تشخیص داده می شود، اولین کاری که باید انجام شود حفظ آرامش برای والدین است. در اینجا بزرگترین مسئولیت بر عهده مادر است، زیرا استرس مادر مستقیماً روی نوزاد تأثیر می گذارد. والدین نباید فراموش کنند که بیشتر بزرگی کلیه با درمان قابل درمان است. کودک باید ظرف یک هفته پس از تولد نوزاد نزد پزشک برده شود.