چگونه به کودکی با کارنامه ضعیف نزدیک شویم؟
چگونه به کودکی با کارنامه ضعیف نزدیک شویم؟ (روانشناسی کودک)بسیاری از کودکانی که کارنامه ضعیفی دارند از تماس با والدین خود می ترسند، زیرا از واکنشی که خانواده های خود دریافت خواهند کرد، می ترسند. پروفسور تاکید کرد: هنگام ارزیابی کارنامه که حاصل یک دوره معین است، رفتار کودک تفسیر شود نه شخصیت او. دکتر. نوروز طرهان با بیان اینکه کارنامه معیار ارزش فرزند نیست به والدین هشدار داد: فرزند خود را معادل کارنامه ندانید.
رئیس دانشگاه اوسکودار، روانپزشک پروفسور. دکتر. نوذت طرهان هشدارهای مهمی در مورد نحوه ارزیابی کارنامه توسط خانواده ها داد. «به طور کلی، نگرش والدین نسبت به کارنامه; این در مورد چگونگی رفتن کودک به مدرسه در طول سال است. پروفسور میگوید: «وقتی والدینی که دانش یا علاقه زیادی ندارند و تنها روزی که برایشان مهم است روز کارنامه است، تأثیرات آسیبزای جدی روی کودک ایجاد میکند. دکتر. نوروز طرهان،پ
«اگر والدین ذهن خود را در مورد این که درسها چه میشود خسته نکرده باشند، خواندن کارنامه میتواند بسیار اشتباه باشد. مثلاً کارنامه را میگیرد و میگوید: «چرا این همه درس را رد کردی، این دروس کم است یا این همه درس را رد کردی؟» وقتی به کودک می گوید: «ما تو را بزرگ کردیم، برایت خیلی زحمت کشیدیم»، کودک در چنین مواقعی نمی تواند چیزی یاد بگیرد: هدف از این کارنامه چیست؟ کارنامه حاصل جنبه های مثبت و منفی کاری است که جوان در یک ترم یا یک سال انجام داده و این نتیجه را دیده است. وی گفت: به طور معمول برای رسیدن به این نتیجه باید بین والدین و جوان در خصوص اتفاقاتی که افتاده است، تلاش مشترک صورت گیرد.
“کارنامه معیاری برای با ارزش بودن یا نبودن یک کودک نیست.”
رویکرد والدین بی تفاوت و رویکرد والدین سالم وجود دارد. رایج ترین اشتباه در اینجا این است؛ پروفسور می گوید: «کارنامه باید به گونه ای خوانده شود که انگار کارنامه خوبی نیست، بلکه باید به عنوان سندی باشد که آیا کودک انسان خوبی است یا نه، دوست داشتنی است یا نه. دکتر. نوذت طرهان در ادامه سخنان خود اینگونه گفت:
“کارنامه کودک حاصل دروسی است که کودک تنها 1 سال خوانده است. اینکه او آدم خوبی است یا نه، معیار ارزشی بودن یا نبودن او نیست. این باید شناخته شود. کودکی که علاقه مند است می تواند 90 درصد کارنامه اش را پیش بینی کند. در اینجا، رایج ترین کاری که باید انجام دهید زمانی که کارنامه شما ضعیف است این است؛ کودک به خانه نمی آید، آن را پنهان می کند، به سراغ دیگری می رود و رابطه آنها خراب می شود. باید رفتار کودک را تحسین کرد نه شخصیت او. باید از رفتار و تلاش او انتقاد کرد نه شخصیت او. اگر بتوانیم کارنامه را با دیدن شخصیت و رفتار جدا بخوانیم، بچه از کارنامه ضعیف خود چیزی یاد می گیرد و به این فکر می کند که اینجا چه کار باید بکند.
با هیچ کس مقایسه نکن!(چگونه به کودکی با کارنامه ضعیف نزدیک شویم؟)
مقایسه کودک با شخص دیگری باعث می شود که فرد نسبت به خودش احساس بی کفایتی کند. اعتماد به نفس فردی که احساس بی کفایتی می کند خدشه دار می شود. به هر حال انسان باید برای خود هدفی تعیین کند و با آن رقابت کند نه با دیگری. در انسان حس رقابت وجود دارد احساس رقابت یک احساس طبیعی است که انسان را بالا می برد. اما مقایسه خود با هدفی که برای خود تعیین می کند به جای مقایسه خود با دیگران و رقابت با زمان و طبیعت چیزهایی هستند که باعث بهبود فرد می شوند. برای خود هدف تعیین کنید و رقابت کنید. اگر کودک خود را مقایسه کند، از آنجا درسی می گیرد. اما وقتی والدین با هم مقایسه می کنند، تأثیری دارد که باعث ایجاد حس حسادت می شود. او نسبت به برادرش حسودی می کند و سپس بازی برادرش را خراب می کند، کودک شروع به دشمن می بیند، بنابراین وقتی والدین این کار را انجام می دهند بین آنها اختلاف ایجاد می کنند.
پاسخ به این سوال که «این کارنامه به ما چه آموخت؟» را باید جستجو کرد.
نکته مهم این است که اطمینان حاصل شود که کودک هم در زندگی موفق و هم خوشحال است. موفقیت زندگی فقط موفقیت تحصیلی نیست، ترکیبی از این دو موفقیت است. از این منظر والدین باید با گفتن این جمله که این کارنامه به ما چه آموخته به کودک نزدیک شوند. به جای اینکه کورکورانه از کودک دفاع کنید یا طوری رفتار کنید که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است، اگر از کودک بپرسند این کارنامه چه چیزی به ما یاد داده است، بر اساس نتایج این کارنامه چه کاری می توانیم انجام دهیم، کاستی های ما چیست، چگونه می توانیم این را برطرف کنید؟»، کودک در چنین شرایطی نگرش هایی را در مورد اقدامات احتیاطی برای آینده همراه با احترام ایجاد می کند. در غیر این صورت ترس در کودک ایجاد می شود و کودک با ترس چیزی یاد نمی گیرد، فقط ترسیدن را یاد می گیرد.
با فرزندتان یک برنامه مطالعه تنظیم کنید(چگونه به کودکی با کارنامه ضعیف نزدیک شویم؟)
پروفسور دکتر. نوذت طرهان گفت: «تاریخ امتحانات کم و بیش مشخص است. وی گفت: باید تا آن زمان برنامه ریزی شود. «فرض کنید یک دوره 15 روزه وجود دارد، باید در این مدت 15 روزه در مورد اوقات فراغت و زمان مطالعه با کودک قرارداد بسته شود. بچه هایی که درس را به روز آخر موکول می کنند و عموماً موفق نیستند، فکر می کنند که اگر آن را به روزهای آخر بسپارند، بلافاصله کلاس را پشت سر می گذارند، اما موفق نمی شوند. در اینجا، آموزش کار برنامه ریزی شده مهارتی است که والدین به کودک می دهند. وی گفت: مهارت زندگی مطالعه برنامه ریزی شده است.
وقتی او نمرات خوبی می گیرد، شادی خود را نشان دهید
پروفسور تاکید کرد که وقتی فرزند نتیجه خوبی می گیرد والدین باید شادی خود را نشان دهند. دکتر. نوذت طرهان سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: در چنین مواقعی برخی از والدین خوشحالی خود را نشان نمی دهند و این بار کودک می گوید هر کاری می کنم نمی توانم مادر و پدرم را راضی کنم. مثلاً بچه 97 می شود، والدین می گویند چرا 100 نگرفتی، در چنین مواقعی بچه می گوید: «به هر حال نمی توانم پدر و مادرم را خوشحال کنم» و دیگر درس نمی خواند.
با فرزندتان به شیوه ای فهمیده صحبت کنید
ابراز احساسات بسیار مهم است. اگر کودک نسبت به کارنامه بی تفاوت باشد، این نیز یک واکنش است. اگر کودک در زمان ضعف بی تفاوت رفتار کند، والدین عصبانی تر می شوند. در چنین مواقعی لازم است در مورد این احساس با کودک صحبت کرد. در مورد این مسائل باید گفت: ببین فرزندم تو موضع ضعیفی گرفتی اما چیزی که بیش از این مرا ناراحت می کند این است که از این تصمیم ضعیف هیچ احساس گناه و پشیمانی نمی کنی. با صحبت در مورد اینها، کودک یاد می گیرد که چگونه در زندگی واکنش نشان دهد. در چنین شرایط بحرانی، حفظ خانواده و حفظ رابطه خوب با کودک ضروری است. اینجاست که واقعاً فرزندپروری مطرح می شود. برای کودک، چنین بحرانی باعث می شود که او درباره زندگی بیاموزد. البته اینجا معلمان هم خیلی موثر هستند. مثلاً معلمان گاهی روی کارنامه بچه ها یادداشت می نویسند و گاهی هم مثلاً سوژه طنز می شوند. مثل «گالاتاسرای قهرمان شد اما تو سقوط کردی». نوشتن یادداشت بر روی کارنامه به این شکل طنز در واقع یک کار خوب برای کودک است. معلمان چیزهایی از این قبیل می نویسند: “من به لطف شما صبر را آموختم.” چیزهای طنز مانند این به دانش آموزان این پیام را می دهد که “من شما را دوست دارم، اما کاری که شما انجام می دهید را تایید نمی کنم.” در اینجا می توان از طنز نیز استفاده کرد. به هر حال، کارنامه روزی است که والدین و معلمان یک رویداد را با هم به اشتراک می گذارند. از این موضوع در خانواده می توان درس گرفت و نباید این رابطه گرم آسیب ببیند، بلکه باید بیشتر توسعه یابد.»