چگونه باید با کودکان خجالتی رفتار کرد؟ (How to deal with shy children?)
چگونه باید با کودکان خجالتی رفتار کرد؟
آیا کودکی دارید که نمی خواهد بیرون برود و وقتی با غریبه ها ملاقات می کند شروع به گریه می کند؟ آیا از صحبت با مردم می ترسد؟ آیا وقتی کسی نزدیک می شود پشت شما پنهان می شود؟
دلیل اصلی این امر ممکن است خجالتی بودن باشد. در این مقاله اطلاعاتی در مورد اینکه اگر کودک خجالتی دارید چگونه رفتار کنید و چه کارهایی را نباید انجام دهید، خواهید یافت.
کمرویی چیست؟
شرم احساسی است که هر کسی حداقل یک بار در زندگی خود آن را احساس می کند. کودکان نیز مانند بزرگسالان ممکن است هر از گاهی این احساس را تجربه کنند. بنابراین، خجالت نباید به عنوان یک چیز کاملاً بد تلقی شود.
مهمترین علامت کمرویی دوری مداوم از محیط اجتماعی و ترس از تعامل با افراد است.
در کودکان، خجالتی ممکن است به شکل پنهان شدن مداوم پشت والدین هنگام برقراری ارتباط با کسی، شروع به عرق کردن در هنگام برقراری ارتباط و احساس بی قراری ظاهر شود.
کمرویی و درونگرایی اغلب با هم اشتباه گرفته می شوند. درونگرا بودن یک ویژگی شخصیتی است. برخی از کودکان دوست دارند بیرون بروند و با دوستان خود بازی کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است ترجیح دهند کتاب بخوانند یا در خانه بازی کنند.
مهمترین تفاوت در اینجا این است که کودکان درونگرا به دلیل دوری از محیط اجتماعی یا ترس از تعامل با مردم ترجیح نمی دهند در خانه بمانند.
آنها این کار را به این دلیل انجام می دهند که از حضور در داخل خانه یا خواندن کتاب در حین گذراندن زمان لذت می برند. با این حال، کودکان خجالتی به دلیل ترسی که احساس می کنند در خانه می مانند، مهم نیست که چقدر می خواهند بیرون باشند و با دوستان خود وقت بگذرانند.
یکی از مهم ترین مسائل برای والدین این است که کودکان خجالتی نمی خواهند به مدرسه بروند. کودکانی که از محیط مدرسه می ترسند، دوستان و معلمانشان به محض شنیدن کلمه مدرسه احساس ناراحتی می کنند.
اما در برخی موارد ممکن است کودکان به دلیل اضطراب جدایی تمایلی به رفتن به مدرسه نداشته باشند. کودکانی که در جدایی از والدین خود مشکل دارند، ممکن است مانند کودکان خجالتی از رفتن به مدرسه بترسند. بنابراین لازم است دلایل رفتار فرزندتان را درک کنید.
طبق مطالعات انجام شده، بین خجالتی بودن و فوبیای اجتماعی شباهت وجود دارد. کمرویی در سال های اول زندگی می تواند به فوبیای اجتماعی در نوجوانی و بزرگسالی تبدیل شود.
این ممکن است بر موفقیت مدرسه تأثیر منفی بگذارد. موفقیت کودکانی که در صحبت کردن، ارائه سخنرانی و سؤال کردن در کلاس درس کم هستند، ممکن است کاهش یابد.
چگونه با یک کودک خجالتی رفتار نکنیم؟
اگر کودک خجالتی دارید، باید از رفتارهای زیر اجتناب کنید:
والدینی که کودکان خجالتی دارند باید نسبت به فرزندان خود حساس باشند. او باید از برچسب زدن جملاتی مانند خجالتی بودن یا عدم امکان صحبت با کسی بخصوص در مقابل دیگران دوری کند.
والدین نباید رفتار خجالتی کودک را با مقایسه با دیگران و با جملاتی مانند «ببین چقدر خوب حرف می زند، با تو حرف بزن» ابراز کنند. والدین اغلب هنگام مقایسه فرزند خجالتی خود با سایر کودکان غیرخجالتی خود این را بیان می کنند. برخی از والدین فرزند خود را با همکلاسی های خود مقایسه می کنند.
وقتی فرزندتان خجالت میکشد، حتماً از اصرار پرهیز کنید. فرزندتان را مجبور نکنید با کسی صحبت کند یا سعی نکنید او را در یک محیط اجتماعی قرار دهید.
نسبت به یک موقعیت شرم آور بیش از حد واکنش نشان ندهید. به خصوص در چنین مواقعی با فرزندتان عصبانی نشوید.
برای کودک خجالتی خود چه کنیم؟
ما در مورد اینکه خجالتی چیست و چه کاری باید انجام دهیم صحبت کردیم. در زیر پیشنهاداتی در مورد نحوه رفتار با کودک خجالتی خود آورده شده است.
اگر کودک خجالتی دارید، حتما قبل از رفتن به هر جایی به او اطلاع دهید. دادن اطلاعات در مورد اینکه کجا خواهید رفت و چه کسی خواهید بود تصویری در ذهن فرزندتان ایجاد می کند. بنابراین، ترسی که او احساس خواهد کرد را می توان کاهش داد.
هر پدر و مادری از فرزند خود محافظت می کند. اما محافظت بیش از حد ممکن است بیشتر از اینکه مفید باشد به فرزند شما آسیب برساند. خود کودک نیز باید یاد بگیرد که با شرایط سخت کنار بیاید. همچنین بیش از حد لازم به فرزندان خود کمک نکنید. توانایی کودک در قبول مسئولیت کارهای خاص و حل مشکلات کوچک به تنهایی به او اعتماد به نفس می دهد. بنابراین، او می تواند در برقراری ارتباط با دیگران احساس راحتی بیشتری کند.
الگوی کودک والدین او هستند. بنابراین کودکان والدین خود را رصد می کنند. سبک ارتباط شما با دیگران، به خصوص راحتی شما در صحبت با غریبه ها، الگوی کودک خواهد بود.
رفتارهای اجتماعی فرزندتان را بیان کنید و جملاتی بسازید که از او حمایت کند.
برای اینکه فرزندتان به محیط های اجتماعی عادت کند، می توانید در ابتدا فردی را به خانه خود دعوت کنید. کودک می تواند در محیطی که برای او امن است، راحت تر با مردم ارتباط برقرار کند. پس از مراحل آشنایی، می توانید با هم بیرون بروید و با افراد بیرون ملاقات کنید.
هر چه کودکان زودتر با مردم ارتباط برقرار کنند، زودتر می توانند خود را با زندگی اجتماعی وفق دهند. بنابراین می توانید در اوقات فراغت خود با فرزندتان در فعالیت های اجتماعی شرکت کنید.
با توجه به سن رشد کودکان، کمرویی در سطح طبیعی دیده می شود. اگر اقدامات ذکر شده در بالا جواب نداد، حتما با یک کودک درمانگر مشورت کنید. انسان موجودی اجتماعی است. بنابراین ما با تعامل با دیگران تغییر و تکامل مییابیم.
حضور در محیط های اجتماعی در کودکان نقش مثبتی در بسیاری از مهارت های اجتماعی مانند رفتار هماهنگ در گروه و رشد مهارت های همدلی آنها دارد.