چه چیزی باعث تاخیر در راه رفتن در نوزادان می شود؟ (What causes delayed walking in babies?)
علت تاخیر در راه رفتن چیست؟
نوزادان ابتدا سر خود را بالا نگه می دارند، سپس می توانند به آرامی بنشینند و سپس نوبت راه رفتن آنهاست. والدینی که از اولین قدم کودک خود بسیار هیجان زده هستند، ممکن است نسبت به تاخیر در این روند بی تاب و نگران باشند.
با این حال، باید به خاطر داشت و نباید فراموش کرد که این روند ممکن است در هر نوزادی متفاوت باشد و این وضعیت باید کاملا طبیعی در نظر گرفته شود.
بچه ها معمولاً بعد از یک سالگی، یعنی بعد از دوازدهمین ماهگی شروع به راه رفتن می کنند. با این حال، این فرآیند کاملاً انعطاف پذیر است و در هر نوزاد متفاوت است. در حالی که برخی از نوزادان در ماه نهم خود به آرامی شروع به راه رفتن می کنند، برخی از نوزادان ممکن است حتی پس از ماه هجدهم اولین قدم های خود را برنداشته باشند.
این همان بخشی است که والدین را نگران می کند و باعث وحشت می شود. در این مرحله، والدین نباید فراموش کنند که این فرآیند انعطاف پذیر بسته به متغیرهای زیادی می تواند طولانی یا کوتاه شود. عواملی مانند قد و وزن نوزاد، ساختار عضلانی، ساختار اسکلتی و ویژگی های مختلف ژنتیکی نقش عمده ای در این فرآیند دارند.
اگر نوزاد ماه هجدهم را به پایان رسانده و در ماه های بعد از ماه هجدهم هنوز راه نمی رود و می تواند از مهارت های حرکتی دیگری غیر از راه رفتن معمولی استفاده کند، ممکن است تاخیر در راه رفتن در نظر گرفته شود.
در این دوره اگر نوزاد در حالت خوابیده از پاهای خود استفاده نکند، حرکاتی مانند لگد زدن و گرفتن چیزی انجام ندهد و همچنین به دستورات والدین پاسخ ندهد، مشورت با پزشک برای این امر مفید است. رفع شبهات و برای تعیین وضعیت قطعی.
دلایل زیادی برای تاخیر در راه رفتن به دلایل مختلف وجود دارد.
عادات چهار دست و پا رفتن:
در نوزادی که راه رفتنش به تأخیر می افتد، ابتدا عادات خزیدن نوزاد به ذهنش خطور می کند. گاهی اوقات ممکن است نوزادان به دلایل مختلف ترجیح دهند به جای راه رفتن بخزند. به همین دلیل نیازی به ایستادن ندارند و چنین عادتی در آنها ایجاد نمی شود.
این می تواند یک فرآیند روانی باشد یا می تواند ناشی از یک بیماری جسمی باشد. در این مرحله، والدین می توانند پس از اطمینان از اینکه هیچ مشکل جسمی مانع راه رفتن کودک نمی شود، کودک خود را تشویق به راه رفتن کنند. این تشویق ها و تلاش ها به نوزاد کمک می کند تا اولین قدم را بردارد و در نتیجه روند راه رفتن نوزاد تسریع شود.
گزینه دیگری که نوزادان می توانند برای نوزادانی که روند راه رفتنشان به تعویق افتاده است انجام دهند این است که کودکان را به راه رفتن با حرکات ریز عادت دهند و سعی کنند به جای خزیدن، قدم های کوچکی بردارند. همه اینها روند راه رفتن نوزادان را تسریع می کند…
قد و وزن فعلی نوزاد
یکی دیگر از نکاتی که در نوزادی با تاخیر در راه رفتن باید بررسی شود، قد و وزن نوزاد است. نوزادانی که نسبت قد و وزن آنها مناسب نیست ممکن است در مرحله اول مشکل داشته باشند و ممکن است رفتار دیر راه رفتن از خود نشان دهند.
نوزادانی که نسبت به قد خود اضافه وزن دارند ممکن است مانند سایر نوزادان به راحتی با این روند سازگار نشوند و این باعث تاخیر در راه رفتن می شود.
از آنجایی که تحرک نوزاد دارای اضافه وزن به دلیل وزن محدود خواهد بود، با تنظیم مجدد برنامه تغذیه نوزاد می توان این مشکل را حل کرد.
نگرش ها و رفتارهای حمایتی بیش از حد خانواده نسبت به نوزاد
نگرش ها، نگرش ها و رفتارهای خانواده نیز نکته بسیار مهمی برای نوزاد با تاخیر در راه رفتن است. این امر باعث تاخیر در راه رفتن در نوزادان می شود، زیرا نوزادان بیش از حد محافظت کننده مانع از کشف چیزهای کودک به تنهایی یا برداشتن اولین قدم های خود می شوند.
به همین دلیل والدین در این مرحله وظایف مهمی دارند. اول از همه، حمل مداوم نوزاد روی بغل باعث می شود که نوزاد خیلی دیرتر با این روند سازگار شود.
کودک باید یاد بگیرد که خودش حرکت کند و باید در محیط های امنی که بتواند رفتارهایی مانند خزیدن و پا گذاشتن خود را کشف کند، حمایت شود. گاهی اوقات، نوزادان می توانند فضای راحتی بیش از اندازه کافی برای نوزادان خود ایجاد کنند.
به عنوان مثال، از نوزاد انتظار می رود که طبق زمان به چیزهایی دست پیدا کند و بدن خود را برای بدست آوردن آنها حرکت دهد. والد محافظ فوراً این را در اختیار نوزاد قرار می دهد و بر رشد کودک تأثیر منفی می گذارد.
بنابراین، شیوه تربیتی که در آن نوزاد تا حد امکان فعال باشد، باید اتخاذ شود. این برای رشد جسمی و ذهنی کودک بسیار سالم تر است.
علاوه بر این، در نوزادانی که دائماً توسط والدینشان تغذیه می شوند و نوزاد نمی خواهد آن منطقه را ترک کند، منطقه راحتی تشکیل می شود. به همین دلیل باید به نوزاد اجازه داد تا بعد از مدتی به تنهایی با غذاهای آسان چیزی بخورد.
با سپردن هرچه بیشتر چنین مسئولیت هایی به نوزاد، باید از رشد حرکتی، رشد جسمی و ذهنی کودک حمایت کرد.
خانواده به اندازه کافی کودک را تشویق نمی کند
مشکل اصلی دیگر برای کودکان نوپا این است که به اندازه کافی توسط والدین یا عوامل خارجی تحریک نمی شوند.
در این مرحله، بسیار مهم است که به نوزادان فضایی راحت و آزاد داده شود تا بتوانند به طور مستقل حرکت کنند و خود و بدنشان را کشف کنند.
در این ناحیه، نوزاد به تدریج بدن خود را کشف می کند، شهامت لازم برای آزمایش حرکات جدید را دارد و می تواند راه برود.
والدین همچنین می توانند به طرق مختلف به نوزادانی که راه رفتن تاخیری دارند انگیزه دهند و این روند را تسریع کنند.
به عنوان مثال، کنار گذاشتن اسباببازیای که کودک میخواهد به آن برسد و از او برای رسیدن به آن حمایت کنید و استفاده از آن بهگونهای که کودک بتواند در فواصل زمانی معین یاد بگیرد نیز به کودک کمک میکند و با تسریع در روند راه رفتن به کودک انگیزه میدهد.