اجازه ندهید اختلال سازگاری کودکتان به اختلال رفتاری تبدیل شود (Don’t let your child’s adjustment disorder turn into a behavioral disorder)
تربیت فرزندان یک وظیفه طبیعی است که چالش ها و همچنین شادی های خود را دارد. کودک در هر دوره ای که می گذراند سختی های خاص خود را تجربه می کند. با این حال، والدین وظایف مهمی در مواجهه با نگرش های سنی کودک دارند. هر کودکی نسبت به دوره رشدی که در آن زندگی می کند واکنش های متفاوتی نشان می دهد. این واکنش ها اغلب موقتی هستند. اما اگر این رفتارهای منفی در زمان مورد انتظار از بین نرود، تا دوره رشد بعدی ادامه یابد و در سنین بعدی ادامه یابد، مشکل وجود دارد. در این صورت والدین باید کودک را از نزدیک دنبال کنند، علت مشکل را بررسی کنند و در حل آن کمک کنند.
اختلالات سازگاری در کودکان به سه مرحله تقسیم می شود. اختلالات سازگاری در نوزادان، اختلالات سازگاری در کودکان، اختلالات سازگاری در نوجوانی و بعد از آن. مرحله پیشرفته اختلال سازگاری را اختلال سلوک و مرحله بعدی را اختلال شخصیت می نامند. اختلالات سازگاری موقتی هستند و بسته به شرایط، با ناپدید شدن شرایط، وضعیت می تواند بهبود یابد.
اختلال سازگاری در نوزادان
اولین علامت اختلال سازگاری در نوزادان 0-1 ساله به نام دوران نوزادی به صورت استفراغ دیده می شود. ممکن است نوزاد بدون دلیل دائماً استفراغ کند. این به دلیل بدتر شدن رابطه مادر و کودک است، مادر دائماً پرتنش، بی قرار است و با محبت به کودک نزدیک نمی شود. نوزاد ممکن است تنش مادر را احساس کند و این ناراحتی را با استفراغ بیان کند. این برای هر نوزادی صادق نیست. این نوع استفراغ به صورت استفراغ گاه به گاه نیست. کودک ممکن است 5-6 بار در روز استفراغ کند. الگوی تغذیه و رشد ممکن است مختل شود. هنگامی که شکایت استفراغ شروع می شود، به پزشک منتقل می شود و در صورت یافتن چیزی، بردن او به روانپزشک کودک باعث تسهیل درمان می شود. اگر ناراحتی مزمن شود، ممکن است در کودک دائمی باشد.
دومین دلیل اختلال سازگاری، دردی است به نام قولنج سه ماهه. نوزاد دائماً گریه می کند زیرا دائماً درد دارد. در حالی که او گریه می کند، مادر نوزاد مدام شیر می دهد و فکر می کند که نوزاد گرسنه است. این امر با ایجاد سوء هاضمه در نوزادی که سیستم گوارشی او رشد نکرده است، درد را افزایش می دهد.
دلیل سوم اگزما است. در نوزادان در 5-6 ماهگی قابل مشاهده است. بدون هیچ دلیل مشخصی، اگزما به طور مداوم در گردن، زیر بغل و کشاله ران رخ می دهد. این وضعیت در نوزادان خانواده های دائماً پرتنش و بی قرار دیده می شود. اگزما در نوزاد به عنوان بیان تنش رخ می دهد.
اختلالات سازگاری در کودکان
دوران کودکی از 2 سالگی تا نوجوانی را در بر می گیرد. کودکان از دو سالگی در حالی که به رشد خود ادامه می دهند، رفتارهایی را انجام می دهند که مربوط به دوره ای است که در آن قرار دارند. کودک دو ساله شما که کج خلقی دارد با پشت سر گذاشتن این دوره تبدیل به کودک دیگری می شود. با این حال دوره بعدی رفتارهای متفاوتی را به همراه دارد. والدین اغلب شکایت می کنند که “من این کودک را نمی شناسم”. اگر والدین مراحل رشد و واکنش های کودک را که طبیعی تلقی می شود بدانند، بهتر می توانند درک کنند که کدام رفتار در تعریف اختلال سازگاری قرار می گیرد. به گفته کارشناسان وقتی کودک با مشکلی مواجه می شود می تواند به امن ترین دوران برای خود برگردد و رفتاری را از آن دوران انتخاب کند. کودک ممکن است در روند تلاش برای سازگاری با محیط مشکل داشته باشد و به عنوان یک اختلال سازگاری به آن واکنش نشان دهد. مثلا ناخن جویدن، پرخاشگری. تنها با یک رابطه خانوادگی عاشقانه و هماهنگ می توان این مشکلات را حل کرد.
اختلالات سازگاری
اگر زمان صرف غذا به دعوا تبدیل می شود، اگر کودک شما دائماً در حالت پرخاشگری قرار می گیرد، اگر رفتارهای منفی مانند دروغ گفتن و دریافت ناخواسته از خود نشان می دهد، والدین باید مراقب باشند. اگر این رفتارها که عمدتاً در پشت دلایل ساده «شیطان» پنهان میشوند، کنترل نشوند، میتوانند در کودک دائمی شوند و در سنین بعدی به اختلال شخصیت تبدیل شوند.
ناخن جویدن در کودکان
جویدن ناخن معمولا قبل از 5-6 سالگی دیده نمی شود. زیرا کودکان قبل از این سن به اندازه کافی دندان ندارند و توانایی های دهانی آنها رشد نمی کند. ناخن جویدن زمانی اتفاق می افتد که تنش و ناراحتی ذهنی در کودک بیان نشود. این اختلال رفتاری که در فرزندان مادران و پدرانی که نمی توانند به خوبی با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند بروز می کند، اگر پیشگیری نشود تا نوجوانی ادامه می یابد. جویدن ناخن عموماً به دلیل عدم اعتماد به نفس ایجاد می شود.
پرخاشگری در کودکان
پرخاشگری در واقع یک انگیزه ذاتی در هر انسانی است. تحقیقات در این زمینه نشان می دهد که نگرش منفی والدین نسبت به کودک ممکن است دلیلی باشد که باعث می شود پرخاشگری به عنوان یک اختلال رفتاری در نظر گرفته شود. جلوگیری بی مورد از رفتار کودک، انتقاد از رفتار و خواسته های کودک، مسخره کردن و تنبیه او اغلب منجر به پرخاشگری در کودک می شود. کودکی که مسدود می شود، مورد انتقاد قرار می گیرد، مورد تمسخر قرار می گیرد و تنبیه می شود، با رفتار پرخاشگرانه خود هم نسبت به خودش و هم نسبت به محیطش واکنش نشان می دهد. کج خلقی به صورت ضربه زدن به خود، کشیدن موهای خود، گاز گرفتن خود دیده می شود. او با پرتاب دست، گاز گرفتن دست کناری، ضرب و شتم سایر کودکان، شکستن اسباب بازی ها نسبت به محیط خود واکنش نشان می دهد.
دروغ گفتن در کودکان
کودکان ممکن است دروغ بگویند زیرا درک واقعیت را در سنین پایین به دست نمی آورند. یک کودک سه ساله نمی تواند بین واقعی، خیال و دروغ تمایز قائل شود. او وقایعی را که در دنیای فانتزی خلق کرده، طوری تعریف می کند که گویی واقعی هستند. اینها دروغ نیست. کودک از 6-7 سالگی شروع به دروغ گفتن می کند، زمانی که شروع به معاشرت می کند. کارشناسان بیان می کنند که ترس و اضطراب زمینه ساز دروغگویی است. کودکان اغلب برای کسب برتری، اجتناب از تنبیه یا جلب توجه دروغ می گویند. دروغ گفتن در کودکان مبتلا به نارضایتی ذهنی بیشتر دیده می شود.
دزدی در کودکان
برای اینکه بگوییم رفتار کودک دزدی است، باید احساس مالکیت داشت. برای یک کودک دو ساله، هر اسباب بازی یا وسیله ای متعلق به اوست. یک کودک در حدود سه سالگی می داند که برخی چیزها متعلق به اوست، اما نمی تواند در مقابل انگیزه خرید مقاومت کند. خرید کالایی که تا سن 6 تا 7 سالگی متعلق به کودکان نیست، دزدی محسوب نمی شود. دزدی ممکن است به عنوان یک اختلال رفتاری پس از 8-9 سالگی رخ دهد. این وضعیتی است که در کودکانی که نیازهای جسمی و روحی آنها به طور کامل برآورده نشده است رخ می دهد.
کشیدن مو در کودکان
در دختران یک یا دو ساله بیشتر دیده می شود. کودک اغلب موهای خود را می کشد و می کند. این حرکت حرکتی است که کودک برای غلبه بر استرس خود انجام می دهد. او این حرکات را به خصوص زمانی که خسته و خواب آلود است انجام می دهد. به گفته کارشناسان، بزرگترین دلیل این رفتار این است که پیوند عاطفی بین مادر و کودک به طور کامل برقرار نشده است.