بحران عصبی در بارداری (Nervous crisis in pregnancy)
استرس یکی از مهمترین مواردی است که در دوران بارداری باید از آن اجتناب کنید. مطالعات نشان می دهد که مادرانی که در دوران بارداری در معرض استرس هستند ممکن است از هفته هفدهم بارداری بر رشد مغز نوزادان متولد نشده خود تأثیر بگذارند.
طبق مطالعه دیگری؛ سطوح بالای استرس در مادر باردار نیز بر رفتار نوزاد تأثیر می گذارد. متأسفانه فقط به این محدود نمی شود. استرس و عصبی بودن بیش از حد مادر باردار نیز باعث می شود که نوزادش مشکلات عاطفی و اختلالات رفتاری نشان دهد و در آینده بیش فعال شود. مادران باردار باید سعی کنند از اعصاب و استرس به خصوص در سه ماه اول بارداری خود دوری کنند. در این مورد عامل محیطی مادر نیز بسیار مهم است. در سه ماه اول، اگر در معرض اعصاب و استرس شدید قرار بگیرید، می تواند باعث افزایش پنجاه درصدی تولد نوزاد با یک ناهنجاری مادرزادی در حین ساخت اندام ها شود. اگر شدت استرس حتی بیشتر باشد، حتی می تواند باعث مرده زایی شود.
اثرات استرس بر بارداری
استرس و شکست های عصبی در دوران بارداری بر بارداری تاثیر منفی می گذارد.
مشخص شده است که فشار خون بالا و پره اکلامپسی در مادرانی که با استرس و عصبی بودن سر و کار دارند، به ویژه در ماه های اول بارداری، شایع تر است. بارداری یک فرآیند بسیار متفاوت و خاص برای مادر باردار و خانواده او است. در این دوره تغییرات زیادی در احساسات، بدن و زندگی مادر باردار رخ می دهد. این تغییرات می تواند مشکلاتی را در خانواده یا محیط ایجاد کند. استرس بزرگترین این مشکلات است. وقتی استرس تجربه شده در دوران بارداری به سطوح جدی برسد، می تواند به بارداری آسیب برساند. این می تواند باعث استرس شدید عصبی، مشکلات خواب، ضعف، افزایش یا کاهش اشتها و مقداری درد شود. اگر استرس شدید برای مدت طولانی ادامه یابد، می تواند منجر به مشکلات دردسرسازتری مانند عدم توانایی در مبارزه با عفونت ها، فشار خون بالا، بیماری های قلبی و دیابت شود.
چگونه استرس در دوران بارداری (بحران عصبی در بارداری) را کاهش دهیم؟
بخوابید، کم خوابی منجر به استرس می شود
در طول روز استراحت کنید. می توانید کتاب بخوانید و به موسیقی گوش دهید.
ورزش برای کاهش استرس مفید است. یک فیلم ورزشی برای زنان باردار دریافت کنید. برای از بین بردن استرس خود فعالیت های فعال و فیزیکی (نه خیلی شدید) انجام دهید. همچنین می توانید از شریک زندگی خود بخواهید که به شما ملحق شود.
به طور منظم غذا بخورید. دریافت کالری کافی در طول روز از احساس سستی در شما جلوگیری می کند.
کاری را انجام دهید که از آن لذت می برید و آن را برای خودتان انجام دهید.
حالت چهره شاد داشته باشید. گاهی اوقات تغییر طرز فکر شما در مورد چیزی – تصمیم گیری برای مثبت تر بودن – می تواند موثر باشد. لبخند زدن به جای عبوس کردن نیز نقش زیادی در کاهش استرس دارد.
زیاد تنها نباش نگرانی های خود را با شریک یا دوستان نزدیک خود در میان بگذارید.