چگونه به کودکی که از مدرسه امتناع می کند نزدیک شویم؟
چگونه به کودکی که از مدرسه امتناع می کند نزدیک شویم؟(روانشناسی کودک) طرد شدن از مدرسه می تواند به فوبیا تبدیل شود! بچه ای که معتاد بزرگ می شود از مدرسه بیشتر می ترسد! مدارس باز می شوند. کوچولوهایی که به تازگی دبستان را شروع کرده اند وارد فرآیند جهت گیری شدند. توجه به هشدارهای کارشناسان در خصوص امتناع از مدرسه و بحران گریه به ویژه در دانش آموزان کلاس اولی ضروری است. این وضعیت که بیشتر به صورت اضطراب جدایی رخ میدهد، در کودکانی دیده میشود که توسط خانوادههایشان وابسته تربیت میشوند. باید از ترس، تهدید و خشونت پرهیز کرد. باید با درک با کودک برخورد کرد. برای درک علل زمینهای میتوان از پشتیبانی تخصصی برخوردار شد. آینور سایم، روانشناس بالینی متخصص کودکان و نوجوانان، مرکز پزشکی دانشگاه اوسکودار NP Feneryolu، توصیه هایی در مورد ترس از مدرسه ارائه کرد که این روزها در بسیاری از خانواده ها تجربه می شود.
درد شکم مهمترین علامت است(چگونه به کودکی که از مدرسه امتناع می کند نزدیک شویم؟)
آینور سایم، روانشناس بالینی متخصص، با بیان اینکه امتناع از مدرسه و ترس از مدرسه با شکایات مختلف خود را نشان می دهد، گفت: طرد شدن از مدرسه و ترس از مدرسه وضعیتی است که کودک به شکل احساس ترس از رفتن به مدرسه و نشان دادن اضطراب شدید تجربه می کند. علائم هراس در زمان مدرسه با نزدیک شدن به ساعات مدرسه، کودک شکایات جسمی مانند درد شکم، سردرد و حالت تهوع را تجربه می کند. گریه، فریاد زدن، تحریک پذیری، عصبانیت و حتی استفراغ و پرخاشگری ممکن است با افزایش اضطراب رخ دهد. وی گفت: بعد از ساعت مدرسه، این علائم از بین می رود.
در کودکانی که معتاد بزرگ شده اند بیشتر دیده می شود
آينور سايم با بيان اينكه ترس از مدرسه به طریق مختلف قابل مشاهده است، آنها را به شرح زير برشمرد:
1. بیشتر به صورت اضطراب جدایی در کودکانی است که تازه وارد مهدکودک و دبستان شده اند. کودک نمی خواهد از والدین یا مراقب جدا شود. این امر به ویژه در کودکانی دیده می شود که تحت تکفل خانواده خود بزرگ شده اند. حمایت بیش از حد والدین از فردیت شدن کودک جلوگیری می کند. کودک در محیط های اجتماعی اعتماد به نفس پایینی دارد. وقتی تنهاست نمی داند چگونه رفتار کند، می ترسد.
2. ممکن است به صورت واکنش به موقعیتی در مدرسه باشد. مثال هایی مانند برخورد معلم یا تمسخر دوستان می توان ذکر کرد.
3. ممکن است در اختلالات روانپزشکی رخ دهد. به عنوان مثال، می توان آن را در اختلالات روانپزشکی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)، ناتوانی یادگیری خاص، ناتوانی ذهنی، اختلال سلوک، افسردگی یا فوبیای اجتماعی مشاهده کرد. اگر فشار خانواده به این وضعیت اضافه شود، در صورت اجبار یا قضاوت کودک، اضطراب او افزایش می یابد، دچار وحشت می شود و طرد شدن از مدرسه ممکن است به مدرسه هراسی تبدیل شود. ممکن است بگوید دلیلش ترس از معلم است، اینکه با دوستانش کنار نمی آید و گاهی ممکن است کلاس را ترک کند یا از مدرسه فرار کند.
باید به این پیشنهادات توجه کرد
آینور سایم با بیان اینکه در صورت ترس از مدرسه یا امتناع از مدرسه چه باید کرد، توصیه های خود را به شرح زیر برشمرد:
– از ترساندن، تهدید، خشونت استفاده نشود و قضاوت نشود.
– تا زمانی که کودک به مدرسه نمی رود، شروع به مدرسه سخت می شود. رویکرد خانواده «یه کم صبر کنیم شاید بگذره» اشتباه است. مشکل بزرگتر می شود.
– کودک نسبت به موقعیتی که او را آزار می دهد واکنش عاطفی نشان می دهد. درک این موضوع و تلاش برای درک آن بهترین رویکرد است. باید با کودک همدلی کرد و سعی کرد او را درک کرد.
– باید دریابید که کدام موقعیت و هیجان باعث امتناع از مدرسه می شود و برای رفع این مشکل تلاش کرد.
– برای این کار خانواده باید از مرکز روانپزشکی کمک بگیرند. رویکرد روانپزشکی و روان درمانی باید با هم انجام شود.
– خانواده باید در مورد حضور کودک در مدرسه مصمم باشد اما باید به کودک این احساس را داد که این مشکل به کل خانواده مربوط می شود و فقط مشکل کودک نیست.
– معلم و خانواده باید همکاری نزدیک داشته باشند. شیوه اطمینان بخش و غیر اجباری معلم مهم است.